Lecznicze właściwości żyworódki

Pochodzi z Madagaskaru, rozprzestrzeniona została także i stała się gatunkiem inwazyjnym w Azji, Australii i wyspach Oceanu Spokojnego oraz w Ameryce Środkowej. W Polsce jest jednym z kilku gatunków rozmnóżek uprawianych jako rośliny pokojowe. Polska nazwa rodzajowa pochodzi od nietypowego sposobu rozmnażania się roślin z rodzaju Kalanchoe. Dawniej ten gatunek wraz z kilkoma innymi zaliczany był przez niektórych botaników do rodzaju Bryophyllum (płodnolist), co po grecku oznacza kiełkujący liść i nazwa ta dobrze oddaje sposób rozmnażania się tej rośliny. W języku polskim roślina ta nazywana jest także kalanchoe pierzastym, płodnolistem pierzastym, kielichowym lub briofilum pierzastym.
Wielu z nas popularną żyworódkę posiada w doniczce, ale nie wie jak może wykorzystać jej liczne właściwości. Co ciekawe roślina te ma szersze zastosowanie lecznicze niż aloes.
Dzięki zawartości dużej ilości witaminy C oraz bogactwu mikro- i makroelementów wykazuje właściwości regenerujące, przeciwzapalne i immunostymulujące. Zawiera m.in. mangan, miedź, selen, cynk, bor, glin, krzem, potas, wapń, żelazo.
Stosując okłady z liści żyworódki oraz pijąc soki konserwowane spirytusem, wyleczymy choroby dróg oddechowych, złagodzimy bóle reumatyczne, a także pozbędziemy się trądziku. Wystarczy smarować miejsca zmienione chorobowo sokiem z żyworódki kilka razy dziennie. W miejscach, gdzie występują zmiany ropne, można przyłożyć nieduży listek pozbawiony błony lub gazik nasączony sokiem. Sok z żyworódki przyspiesza też leczenie innych zmian skórnych, np. trudno gojących się ran, oparzeń, odleżyn, wrzodów na skórze, blizn pooperacyjnych, stanów zapalno-wysiękowych skóry, egzemy.